عباس رضوی سرمربی سابق استقلال در این مطلب به ارزیابی فنی دربی پرداخته است؛ بازی‌ای که کمبود بازیکنان تکنیکی در آن به چشم آمد
در بازی پرسپولیس و استقلال، پرسپولیس با اشتهای بیشتری برای پیروزی بازی کرد.این تیم با ترکیبی جوانتر از استقلال با دگرگونی شصت درصدی نسبت به سال گذشته، آنچه توانست انجام داد. می‌شود گفت مربی این تیم در ایجاد این انگیزه در تیمش موفق‌تر بود. با توجه به این که رسیدن به کار گروهی قابل قبول به خاطر دگرگونی فراوان در تیم نیاز به زمان و کار فراوان دارد، کارنامه علی دایی، مربی پرسپولیس، تا به اینجا قبل قبول است.
اما در نقطه مقابل استقلال با وجود تغییر سیستم به 3-3-4 نشان داد که در شرایط حمله و دفاع قادر به کنترل بازی نیست و برتری تکنیکی و تجربی بازیکنانش را نتوانست بر حریف تحمیل کند. در این مسابقه، جدال در میانه زمین، با پرس بازیکنان میانی حریف موجب شد، پاس‌های اولیه از خط دفاع هدفمند نباشد. تعداد سوت‌های بی‌شمار داور در این بازی به خاطر خطاهای فراوان دو تیم گواه این گفتار است.
در این بازی حساس که هر دو تیم با یارگیری منطقه‌ای و پرس نقطه‌های قوت یکدیگر اجازه بازی‌سازی به هم نمی‌دهند، لزوم حرکات بدون توپ منطقه‌ای همراه با تغییر مکان‌های مکرر با توجه به فرامین تاکتیکی بسیار مهم است. در این مواقع، داشتن بازیکنانی با تکنیک ممتاز که بتوانند زیر فشار پرسینگ حریف نسبت به حفظ توپ و استفاده از آن، تیم‌شان را در موقعیت گل قرار دهند، بسیار مهم است.
در سال گذشته وجود جباری و شکل مثلث میانی تیم در حفظ توپ و بازی تهاجمی بسیار باارزش بود. این مشکل در بازی استقلال حتی با تغییر سیستم بازی نیز نتوانست به هماهنگی لازم در خط میانی، منجر شود. ما دیدیم در نیمه دوم فرهاد مجیدی در هنگام تصاحب توپ، همیشه در محاصره سه پرسپولیسی بود و جناح‌های استقلال در زمان تهاجم نتوانستند از حمله حمایت کنند.
با همه این اوصاف، وقتی دوربین تلویزیون ایران، خمیازه بازیکن نیمکت‌نشین پرسپولیس را به نمایش می‌گذارد، بیانگر واقعیت خسته‌کننده این بازی است.
